Het leven is een crèmekarre

Loes Van Hove avatar
Het leven is een crèmekarre

Op het einde van de driedaagse opleiding tot klimaatcoach was er een afsluitend rondje met de vraag “Waarom zet jij je in voor het klimaat?”.

Ik denk dat dit de moeilijkste vraag was van heel de opleiding.

Waarom zet ik mij in godsnaam in voor het klimaat? Of over het algemeen voor andere wezens waar ik helemaal geen band mee heb?🤔

Ik ben helemaal niet klimaatbewust opgevoed, het grootste deel van mijn vriendenkring ook niet. Ik ben wel altijd geboeid geweest door mensen die buiten de lijntjes kleuren. ✏️Dat wel.

Het rondje startte en ik was laatst.

Door naar de anderen te luisteren, had ik geen tijd om er veel over na te denken. Dat kon ook niet want ik voelde vooral heel veel. Er kwamen zoveel emoties los bij iedereen waardoor ik enkel maar kon voelen.

En toen het aan mij was, kwam het vanzelf.

Dit is wat ik zei:👇

Als kind werd ik snel zelfstandig en geconfronteerd met de soms moeilijke realiteit waar volwassenen in leven. Ik zocht mijn geluk in sprookjes en magische werelden. 🪄Toen we voor het eerst een computer en internet hadden, zocht ik op: bestaat magie echt?

Deze zoekopdracht bracht me naar een forum waar iemand antwoordde: magie is overal rond ons. 

Vanaf toen zag (en voelde!) ik het.

  • Alle levende wezens die zonder batterij kunnen rondlopen doordat er magische groenten uit de grond komen.🥕
  • Bomen die ons doen ademen.🌲
  • De zon die ons doet gloeien en lachen.🌞
  • Vuur dat ons warmte geeft.🐦‍🔥
  • En de mens die symfonieën en andere muziek creëert.🎶

Het is magisch.

De schoonheid zit overal en het is aan ons die te vinden, te tonen, die te verdedigen en ons NIET te laten doen door die paar rotte appels die het verknoeien.

Als je kijkt naar die kleine dingetjes, stilstaat bij kleine, waardevolle momentjes, de contacten die we leggen met elkaar,… er is zo veel moois!

In Brugge zeggen ze soms dat ’t leven geen crèmekarre is. Maar dat is het net. Het leven is WEL een cremekarre EN DIE IS GIGANTISCH. 🍦Een kar met zoveel smaken, het is overweldigend soms. Ik prop dat ene horentje dan vol maar dan wordt het snel te veel.

Gewoon stracciatella is ook goed. 

En daarom blijf ik positief denk ik, omdat stracciatella lekker is. Ik moet geen limoen of ferrero rocher erbij. Soms wel. Maar niet allemaal tegelijk. Dan smelt het toch. De lekkere smaken, de schoonheid, ’t zit soms verstopt, maar ’t zit er wel.

Ik rebelleer voor de schoonheid

en ik ben dankbaar dat ik er deel van mag uitmaken. 🙏

Bijleren? Wij inspireren.