Er is al een strategie / een kennis academy / jullie werken al met Climate Fresk en dat is heel waardevol, maar de vertaalslag naar het eigen werk is er nog niet.

Er zijn zoveel verschillende werknemers en je weet niet hoe ze gaan reageren of verwacht al tegenstand.

Echt werk maken van duurzaamheid? Daarvoor zijn moedige stappen nodig, misschien wel een bepaalde productielijn afstoten? Dat is best spannend. 

Isoleren, de verwarming een graadje lager, een fietsvergoeding, herbruikbare koffiebekers, jij weet dat dat slechts het begin is en dat na deze eerste stappen het echte werk pas begint. Maar hoe?

Misschien heb je wel een ander type werknemers nodig als jullie je anders gaan positioneren. Hoe neem je de huidige werknemers mee in die transitie en trek je de juiste mensen aan?

Of het blijft bij het printpapier, de koffiebekers en het mobiliteitsplan, terwijl er zoveel te halen valt op gebied van duurzame leveranciers, productieprocessen en duurzaamheid meenemen bij productontwikkeling.

Jij voelt dat er al dingen gebeuren, maar het wil nog niet echt doorzetten. Hoe krijgen we mensen daadwerkelijk in beweging?

 Een cultuurverandering vraagt om gedragsverandering. Anders handelen. Daarvoor is het bijvoorbeeld handig om kennis te hebben van nudges – duwtjes die mensen bewust of onbewust richting het gewenste gedrag sturen. Het gewenste gedrag aantrekkelijker te maken en het ongewenste gedrag minder aantrekkelijk te maken.

In de praktijk kun je hieraan denken: standaard een superlekkere veggie of vegan lunch voorzien, dierlijke producten op aanvraag. Of het organiseren van een challenge waarin medewerkers worden uitgedaagd om samen hun gedrag te veranderen.

Niet alleen kijken naar de details, maar ook het geheel overzien. Wat maakt veel impact, en wat minder? Hoe werken verschillende acties op elkaar in? Wat moeten we eigenlijk veranderen en hoe kunnen we dat zo snel mogelijk op grote schaal doen?

Als we door de systeembril kijken, houden we de hele organisatie tegen het licht. Is het nodig om bepaalde manieren van werken te veranderen? Hoe kunnen we het werkproces zo ontwerpen dat het duurzaam wordt? En hoe kunnen we zorgen dat werknemers uit zichzelf aan de slag gaan met systeemverandering?

Hoe praat je over waar je naartoe wil? Welke woorden gebruik je wel en niet? Hoe kun je ervoor zorgen dat een boodschap goed overkomt? Woorden roepen altijd associaties op, het is een kunst om zowel in 1-op-1 gesprekken als in grootschalige communicatie die woorden en verhalen te gebruiken die mensen meenemen.

Werken aan cultuurverandering zorgt gegarandeerd voor dilemma’s en (onderhuidse) gevoelens. Omarm ambivalentie – is niet voor niets één van de principes voor constructieve en verbindende klimaatgesprekken. Ambivalentie gaat over dubbelheid, over wel én niet willen tegelijkertijd. Het helpt om met empathie en compassie te reageren, om je in te leven en om nieuwsgierig te zijn naar wat ons allemaal in de weg zit.

Voor de meeste organisaties is hier het meest te halen, simpelweg omdat hier vaak nog het minste gebeurt. Vanuit KlimaatContact ligt hier het zwaartepunt. Ruimte maken voor de grote en kleine conflicten, zorgen en complexe situaties, zorgt niet alleen voor gedragsverandering maar ook voor meer interne motivatie en dus engagement.